Dlaczego Elena była w płaszczu, trzech swetrach i obsługując Korga trzymała dużą damską torbę na ramieniu? Dlaczego Mark co chwila znikał, obijał sprzęt i kręcił przy piecach konsternując akustyka? Dlaczego… można pytać bez końca i m.in. dlatego koncert The Fall na DOMOFFONie trudno będzie zapomnieć.
Sobota, 28-08-2015. Pierwsza edycja łódzkiego festiwalu DOMOFFON przyciągnęła tłumy osób głodnych najlepszej kultury alternatywnej. Nie tylko z naszego miasta – z całej Polski. Starannie i różnorodnie dobrany line-up wykonawców oraz niepowtarzalny klimat miejsca jakim jest OFF Piotrkowska Center, sprawiły, że (jeśli będzie kontynuacja) możemy mieć w Łodzi kolejny jaskrawy pin na festiwalowej mapie kraju.
Uosabiający nieskażonego komerchą ducha punk rocka The Fall byli gwoździem programu, trudno bowiem nazwać ich gwiazdą. Dekonstruując stereotypowy wizerunek muzycznych herosów wielkich scen są oni właściwie zaprzeczeniem popkultury. Ich spektakl rozpoczął z telebimu specyficzny film – okrutnie zbrutalizowany przez miks i montaż występ Elvisa, wykonującego Unchained Melody na sterydach i painkillerach.
Upadający Król zacinając się na zwolnionych obrotach zagiął rzeczywistość do właściwej fazy. Proszę Państwa, uwaga! Życie bywa piękne, muzyka bywa przebojowa, ale nie teraz… Oto The Fall!
Wyszli i zaczęli grać. Niepodrabialny głos Smitha zabrzmiał szybko, toteż obecni zaczęli gorączkowo wypatrywać go po wszystkich zakamarkach sceny. Wyszedł na nią dopiero po mniej więcej 2 minutach. Podczas całego koncertu znikał i powracał jeszcze parę razy. W trakcie swej obecności czasem jakby po omacku błądził, momentami zataczając się po deskach, obijał o instrumenty, rozkręcał piece przeszkadzając reszcie muzyków (pozornie) i akustykowi. Zalał przestrzeń swoją bełkotliwą i dla niego tylko w pełni zrozumiałą mantrą. Wyglądało to mniej więcej tak, jakby wychodził na front prosto z odbywającej się za sceną, ostro zakrapianej wódką rozmowy o życiu i mizerii tego świata.
Przy okazji swej obecności odreagowywał na okolicznym sprzęcie… Zimna, zgrzytająca i transowa ściana z gitar, bębnów i Korga nadawała temu wymiar rytuału profanacji resztek egzystującego na Ziemi piękna.
Obsługująca klawisze Elena Poulou, (na co dzień żona Smitha) w trakcie koncertu założyła trzy swetry, jaskrawoczerwony płaszcz i wielką damską torbę na ramię. A że w Łodzi wieczór był ciepły to paradoksalnie nasunęły się kontr-skojarzenia ze zdejmującymi z siebie po kawałku odzież na scenie rockmanami. Kończy się to z reguły z wielkim finałem w toplessie na 2 numery przed bisami. No a u The Fall musiało być pod prąd… Nagle skrecz! Podczas jednego z kolejnych “objawień” Mark odwrócił się w stronę czerwonej Eleny i przez kilka sekund posłali sobie prosto w oczy serię zaskakująco intymnych spojrzeń. Genialny i zaskakujący w sumie epizod w tym surrealistycznym i dźwiękowo brudnym krajobrazie. Pozostali muzycy, jakby przyzwyczajeni do zachowań Smitha nie zwracali na niego uwagi, tworząc na tle motorycznej sekcji potężną ścianę z brudnych riffów oraz, dodatkowo, sztucznie generowanych za jednym z przodów sprzężeń.
Koncert The Fall był zwieńczeniem doskonałego popołudnia i wieczoru na głównej scenie festiwalu. Wcześniej wystąpili na niej z małym wyjątkiem “nasi”, serwując publiczności kilka godzin dobrej, momentami bardzo dobrej alternatywnej muzyki: Wild Books, Vólkova (z Argentyny), Alles, Nagrobki, Ukryte Zalety Systemu, Taco Hemingway i Psychocukier.
Ukryte Zalety Systemu
Psychocukier
After The Fall…
Nic bardziej mylnego! Po zamknięciu sceny głównej festiwalowy sygnał nadal szedł w eter – koncerty, projekcje i prezentacje trwały prawie do świtu w galeriach i klubach Off Piotrkowska Center. Odliczanie do drugiej edycji DOMOFFONu rozpoczęte. Ci co na nim byli przyjdą tu ponownie, przyciągając innych dobrymi rekomendacjami.
Zdjęcia: Fotografie Anita Andrzejczak
